กรณีศึกษา: การแก้ปัญหาอันตรายจากความร้อนของระบบไอน้ำ

ปัญหาและผลกระทบ

1. แหล่งความร้อน:
   • ระบบควบคุมไอน้ำ ได้แก่ วาล์ว สเตนเนอร์ ฮีทเอ็กแชงเจอร์ และท่อไอน้ำ
   • มีการแผ่กระจายความร้อนที่ผิวซึ่งเป็นโลหะ
2. ผลกระทบต่อพนักงาน:
   • สูญเสียเหงื่อ
   • รู้สึกอ่อนเพลีย
   • เกิดความเครียดจากการสัมผัสความร้อนสะสมตลอดชั่วโมงการทำงาน

สาเหตุ

1. ระบบควบคุมไอน้ำ:
   • คอนโทรลวาล์วไม่มีการหุ้มฉนวน
   • อุณหภูมิผิวที่เกิดการแผ่ความร้อนสูงถึง 180-200°C
2. สภาพแวดล้อมการทำงาน:
   • อุณหภูมิในพื้นที่ทำงานอยู่ที่ 37-39°C
   • บางพื้นที่ไม่มีช่องระบายอากาศ ทำให้อุณหภูมิห้องสูงถึง 40°C

การปรับปรุง

1. การจัดการความร้อน:
   • ติดตั้งฉนวนแบบถอดได้ให้แก่ชุดควบคุมไอน้ำทุกจุด
2. การระบายอากาศ:
   • ติดตั้งพัดลมเติมอากาศให้กับพนักงานในบางจุด
3. การลดการสัมผัสความร้อนโดยตรง:
   • ติดตั้ง CCTV เพื่อใช้ตรวจสอบระบบแทนพนักงานในบางพื้นที่

ผลการปรับปรุง

1. ด้านอุณหภูมิ:
   • อุณหภูมิที่ผิวชุดควบคุมไอน้ำลดลงเหลือประมาณ 35-45°C
   • อุณหภูมิในพื้นที่ลดลงประมาณ 3-5°C
2. ด้านความปลอดภัย:
   • ลดโอกาสการเกิดอุบัติเหตุจากการสัมผัสความร้อนโดยตรงและโดยอ้อม

บทเรียนที่ได้รับ

• การจัดการความร้อนที่แหล่งกำเนิด (ระบบไอน้ำ) เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการลดความเสี่ยงและปรับปรุงสภาพแวดล้อมการทำงาน
• การใช้ฉนวนแบบถอดได้เป็นทางเลือกที่ดีสำหรับระบบที่ต้องการการตรวจสอบและซ่อมบำรุงเป็นประจำ
• การแก้ปัญหาควรครอบคลุมทั้งการลดความร้อน การระบายอากาศ และการลดการสัมผัสความร้อนโดยตรง
• เทคโนโลยี เช่น CCTV สามารถช่วยลดความเสี่ยงให้กับพนักงานได้

ข้อเสนอแนะเพิ่มเติม

• จัดทำแผนการบำรุงรักษาฉนวนกันความร้อนและระบบระบายอากาศอย่างสม่ำเสมอ
• พิจารณาการปรับปรุงระบบระบายอากาศของห้องโดยรวม โดยเฉพาะในพื้นที่ที่มีอุณหภูมิสูงถึง 40°C
• ฝึกอบรมพนักงานเกี่ยวกับอันตรายจากความร้อน วิธีการป้องกันตนเอง และการใช้อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลที่เหมาะสม
• พิจารณาการใช้เทคโนโลยีควบคุมอุณหภูมิอัตโนมัติเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการใช้พลังงานของระบบไอน้ำ
• ศึกษาความเป็นไปได้ในการนำความร้อนที่สูญเสียไปใช้ประโยชน์ในกระบวนการอื่นๆ ของโรงงาน
• พิจารณาการจัดตารางการทำงานแบบหมุนเวียนเพื่อลดระยะเวลาที่พนักงานต้องสัมผัสกับความร้อนสูงต่อเนื่อง